Liefde, hoe mooi kan het zijn. Koffietijd hoofdredacteur Charlotte Hoogendoorn heeft het, na 12 jaren single, weer flink te pakken op haar zestigste. In haar wekelijkse column voor Libelle schrijft ze over deze verliefdheid voor haar jeugdliefde, die ze na 40 jaar weer terugvond. En wat blijkt? Onze kijkers herkennen zich in haar verhaal! Na een oproep via onze social media werden we overspoeld met mooie ervaringen. En, de komende weken delen we die met jullie. Samen vieren we de liefde! En vandaag doet Koffietijdkijker Sonja dat, met haar bijzondere verhaal over haar gevonden geluk.
Sonja en Kees leren elkaar kennen in een ziekenhuis. Niet de meest romantische plek om de liefde van je leven te vinden. Samen met haar moeder van 77 jaar is Sonja een weekje in Turkije. Daar komt haar moeder slecht te val, vlak na aankomst. Ze komt in het ziekenhuis terecht, op de IC.
Sonja brengt veel tijd door in de wachtkamers van het ziekenhuis in Bodrum. Lichtpuntje is Kees die ze hier tijdens het wachten ontmoet. “In het ziekenhuis zat ook een man in de wachtkamer. Je bent dan blij dat er nog iemand Hollands spreekt.” Kees is met zijn zoon in Turkije. Zijn zoon moet ook naar het ziekenhuis, voor een galoperatie. “We kregen contact en gingen samen koffiedrinken in het ziekenhuis. Toen bleek dus dat we nog geen vijf minuten van elkaar vandaan woonden in Nederland!”
In het ziekenhuis worden nummers uitgewisseld. Hij vraagt dat aan haar, omdat het hem wel handig lijkt om elkaar te kunnen bellen wanneer ze in het ziekenhuis zijn. Gewoon om een bakkie te doen. Sonja slaapt namelijk in het ziekenhuis bij haar moeder, terwijl Kees in een hotel in de buurt slaapt. Tijdens deze ‘bakkies’ komen ze erachter dat ze veel met elkaar gemeen hebben. “Er kwam steeds meer bij: we komen allebei uit Den Haag, gingen vroeger naar dezelfde discotheek en onze kinderen hebben zelfs bij elkaar op school gezeten. En, we hebben allebei onze partner in 2011 verloren aan kanker,” vertelt Sonja, “We hadden zoiets van: hoe bijzonder kan het toch zijn?”
Sonja’s moeder wordt al snel ontslagen uit het ziekenhuis en mag terug naar Nederland, om daar verder te herstellen. Het gaat zo snel dat Sonja geen afscheid kan nemen van Kees. Hij blijft langer in Turkije, omdat zijn zoon nog in het ziekenhuis ligt.
Daar probeert hij haar nog wel te bellen voor een kopje koffie, maar hij krijgt geen gehoor. Na een beetje speurwerk op Facebook vindt hij haar, nadat ze een bericht heeft geplaatst over haar ‘rotvakantie’. “Hij las mijn verhaaltje op Facebook, over dat ik een rotvakantie had gehad. En, bij thuiskomst ging ook nog mijn vogeltje dood,” vertelt Sonja, “Toen kwam hij een bosje bloemen brengen.” Vanaf dat moment hebben de twee weer contact.
Ze zijn nu allebei 65 jaar oud en genieten weer met volle teugen van het leven. Bijna alsof ze weer jong zijn. “We mogen weer genieten, we mogen weer leven, samen. Dat vinden we allebei zo bijzonder.” Maar, hoe is dit fijne contact in een Turks ziekenhuis uitgegroeid tot liefde en geluk? Tijdens één van hun praatjes komen ze erachter dat ze ook van muziek en dans houden. En dan besluiten ze in Nederland, waar ze vlakbij elkaar wonen, om samen op stijldansen te gaan. “Daar is onze liefde gegroeid. We gingen dan een beetje oefenen bij iemand thuis,” gaat Sonja verder, “dan werd er wel door zijn zoon gezegd: ‘Oh, gaan jullie weer “oefenen”’. Zo werden we beetje bij beetje verliefd.”
Sonja is degene die de eerste stap durft te zetten. Ze stuurt Kees een liedje: ‘You Make Me Feel Brand New’ van Simply Red. “Hij had toen ook zoiets van: oh ja oke, mooi! Helemaal warm.” Dit nummer is ook écht hun nummer geworden. “Dat was ook het gevoel,” vertelt ze, “zoals zij zingen: You make me feel brand new.” Ondanks de onzekerheden en vragen die door haar hoofd spoken met ‘Mag dit wel, kan dit wel?’ en ‘Ben je ook verliefd op mij?’, neemt ze de stap. En, die stap wordt beloond. “Het is zo’n apart gevoel. De liefde die wij voor elkaar voelen is zo sterk. Zo bijzonder, dat je denkt: dat kan toch niet! Dat wordt van boven gestuurd.”
Ze zijn allebei heel erg gek op Turkije. Dat is natuurlijk ook niet zo gek, als je hun ontmoetingsverhaal hoort. Samen met vrienden gingen ze dan ook weer op vakantie naar hun lievelingsland. En, daar gaat Kees voor Sonja op de knieën. “Ik dacht: jeetje, hij valt! Ik wou hem opvangen,” vertelt Sonja lachend, “Ik dacht: wat gaat hij nou doen? Hij had me met een smoesje meegenomen naar het strand. En opeens gaat hij daar op zijn knieën.” Het is een emotioneel moment voor het stel. En, wat was het antwoord na alle schrik? JA! In 2017 geven ze elkaar het ja-woord.
Ze genieten: van elkaar, hun leven samen, de kinderen en de liefde. “Kees is eigenlijk mijn schijfje van vijf geworden. Een man met wie ik kan praten, lachen, huilen, echt een vriend met wie je dus alles kan. Hij heeft echte humor, een minnaar en geeft zoveel liefde.” Ze zijn beide met pensioen én hebben beiden sinds kort een gastric bypass. Wat hebben ze niét gemeen?
Kees is tegenwoordig veel oude videobanden van zijn leven aan het veiligstellen en Sonja die van haar. Ze zien oude beelden van elkaars leven, die dan uiteindelijk toch samenkomen. Een bijzondere liefde, gevonden terwijl je er eigenlijk helemaal niet naar opzoek bent. Voor Sonja en Kees is dit nog steeds een groot geluk. “Dat vinden we nog steeds zelf: hoe dan? Het heeft zo moeten zijn.”