Liefde, hoe mooi kan het zijn? Koffietijd hoofdredacteur Charlotte Hoogendoorn heeft het, na 12 jaren single, weer flink te pakken op haar zestigste. In haar wekelijkse column voor Libelle schrijft ze over deze verliefdheid voor haar jeugdliefde, die ze na 40 jaar weer terugvond. En wat blijkt? Jullie herkennen je in haar verhaal! Na een oproep via onze social media werden we overspoeld met mooie ervaringen. En, de komende weken delen we die met jullie. Samen vieren we de liefde! En vandaag doet Koffietijdkijker Karin dat, met haar bijzondere verhaal over haar gevonden geluk.    

Kalverliefde in het bushokje

Het is 1988. Karin vertrekt elke ochtend met de bus vanuit Amsterdam Noord naar haar werk. In april van dat jaar ziet Karin opeens een leuke man op het busstation. Ze denkt: Oh! De twee groeten elkaar met een voorzichtige “Goedemorgen”. Dagen en weken volgen en elke dag weer groeten de twee elkaar bij de bus op weg naar hun werk. De interesse tussen de twee was er, voor beiden, al vanaf het begin. Maar ja, wie zet de eerste stap? Na een aantal weken, op 5 mei, raken ze aan de praat en wordt het steeds vriendelijker. Tot de goedemorgen ineens “Heb je zin om naar de bioscoop te gaan?” wordt, vertelt Karin.  

De eerste date van Karin en Marius is een feit. Ze zijn beiden pas 24. Als jongvolwassenen, vol zenuwen en vlinders in hun buik, gaan ze op date. Niet wetende dat ze zullen gaan trouwen, twee prachtige dochters op de wereld mogen zetten en elkaars levenspartners zullen worden voor inmiddels 35 jaar. Maar, zoals Karin zegt: “Het lot heeft ons samengebracht.”    

Het stond in de nummers geschreven

Dat die eerste date een succes was, dat weten we inmiddels. De twee zijn na alle jaren nog steeds smoorverliefd op elkaar en vooral ook dolgelukkig, vertelt Karin ons. Maar zoals Karin al zei hun relatie is geen geluk. Nu zijn we natuurlijk benieuwd waarom ze dat zegt.    

“De rode draad in onze relatie is het getal 3 en het getal 9.” Je zou misschien zeggen: toeval bestaat niet. Maar, in de relatie van Karin en Marius komen deze getallen wel steeds weer terug. Zo trouwden de twee in 1993. Negen en drie. Marius was de derde in zijn gezin die trouwde, Karin de negende uit haar gezin. Alweer, negen en drie. De twee gingen in ondertrouw op 9 maart 1993 (en dit was niet om die reden zo gepland). De negende dag van de derde maand in het jaar ‘93. Het stel trouwde officieel op de derde dag van de negende maand van dat jaar. En drie (of negen) keer raden wat het nummer van de bruidssuite was? Nummer drie!

Lees verder onder de foto

Karin raakte drie keer zwanger. En, wanneer de twee van Amsterdam naar Almere verhuizen, komen zij op den duur te wonen op nummer 30. Weer een drie. Toeval of niet? Karin en Marius zijn ervan overtuigd dat het een bevestiging is van wat ze, diep in hun hart, al vanaf dat eerste moment in dat bushokje wisten: dit is de ware voor mij!  

Maar goed, toeval of niet. De twee zijn inmiddels dus al 35 jaar gelukkig samen en dit jaar 30 jaar getrouwd (weer die 3 die continue opduikt!). Wordt dat dan ook een extra groot feest over vier jaar als Karin en Marius 39 jaar samenzijn? “Ach, voor mij is leven met Marius eigenlijk elke dag wel een feestje, dus dat moeten we nog maar zien.” Wat Karin en Marius stiekem hopen? “Dat we beiden hopen, maar stiekem ook vanuit gaan, is dat wij 93 zullen worden!”